kadłub na nowy sezon

No dobra, skończyłem. Teraz już tylko żelastwo.

Ostatnie klejenie, a potem już tylko bandażowanie.

I tak oto z dech świerkowych wyłonił się kadłub. Prawie gotowy.

Pod oparcie, pod głowę wystarczy kawałek pianki, nawet styropianu - byle żywica nie zżarła. Jeśli użyje się tylko żywicy z utwardzaczem bez żadnego rozcieńczalnika - będzie ok. Tym razem kleiłem na D4.



Wyoblone konsolki przez całą długość kokpitu powstają na rurze. Można kleić od razu w kokpicie, ale na rurzysku prościej. Tym razem skorzystałem z dobrodziejstw w postaci wora próżniowego i całość docisnąłem przy pomocy pompy. W tle widnieje żółty wór.



Kadłub prawie gotowy. Następny krok to wklejenie konsolek/wyobleń oraz (czego nie widać) listew pokładowych nad burtami w części kokpitowej.



W takiej postaci jak widać kadłub waży 16 kg.

Gniazdo cięgna już tkwi w stewie rufowej.



Przy wklejaniu podłogi kokpitu trzeba wykazać się toporną wersją kreatywności. Przy okazji można zrobić szybki przegląd płóz.

Pokład dziobowy przygotowany do klejenia.

Nierówna walka o każdy gram - mode on.




Sklejka na dno i pokłady - 3 mm, czyni cuda.

Serialu ciąg dalszy. Po powrocie z wyjazdów wakacyjnych zdążyłem nieco zabawić w bojerowni.

Burty już pogięte. Wygląda prawie jak bojer.

Zima coraz bliżej. Sprzątając moją bojerownię, znalazłem kilka świerkowych desek. Okazało się, że wystarczy akurat na burty. I tym sposobem, zacząłem budować nowy kadłub.

Założenia są proste: lepszy, lżejszy, szybszy.







Z rozpędu zapomniałem, że nie mam kopyta do gięcia burt. Długo się nie namyślając - zrobiłem sobie własne. Kształt zapożyczony od P154 (dziękuję!).